“सपन तुज्या दोळ्यांतलें पळोवंक

न्हिदेचें कवन घेवन पडलां

हवन म्हज्या कष्टाचें करुन

धगधगत्या उज्यान कडलां.

चिरे बांदून बंदिस्त केल्ल्या बांयवरी

म्हजे भोंवतणी तूंच आसा

मोगाचे झरे फ़ुटून लेगीत

मन म्हजें खदुळूच आसा.”

Leave a comment