सपन

“पांचवीचार झाडां

पयस दोंगरार उबीं

वाऱ्यावांगडा धोलप

ही तांची खुबी”

झाड

“अख्ख्या कॉलेजीन एकलेंच आसा तें

दिसपाकूय बरें आनी थंडूय बी

पळयल्यारूच पुरो थाकाय मेळटा

मनाकूय आनी जीवाकूय बी

एकलेंच आसता एका कोनशान

ना कोणाच्या भानगडींत, ना कोणाच्या केंस्तावान

कितलेशेच सोंसता त्रास दिसान

पूण कोणाक सांगना एका उतरान

तागेलो हो स्वभाव

भुल्लुसोवन उडयता म्हजें मन

सदांच ताका पळयल्याशिवाय

केन्नाच जायना म्हजे दोळे बंद.”

वेलिंग ते मुरडेश्वर

अचकित आखिल्लो बेत आनी अचकित तयार जाल्ले गडी, हांच्यानेटार घडील्ल्या बारीकशा प्रवासाचें खाशेंलेंपण…..

आषाढ म्हयन्यांतलो मळब फ़ूटून पडपी पावस आनी दोळ्यांक तानेवपी भुंयेचेर जाल्ले तरेकवार देखाव हांच्या सांगातान आनी कुशीतल्यान धांवपी रेल्वे रुळाच्या हातांत हात घालून, मदीं मदींच खड्डे पडिल्ल्या रस्त्यावयल्यान ‘Jog Falls’ च्या दिकेन आमची ‘Qualis’ धांवताली.खिणाखिणाक आपणालें रुप बदलूपी भूंय दोळ्यांची तान आनीकूय वाडयताली.

खंय उदकाचे कोंड, तर खंय व्हांवत्या न्हंयेचें पाट.

खंय पांचवीचार शेतां, तर खंय कुळागर आनी भाट.

खंय उबार ताड, खंय उंच उंच धोलपी माड.

खंय केळीचे गबे, खंय नाक आपटूपी धबधबे.

दोंगरावेले भिश्णावपी फ़ातर

खंय शेतान मुंगरील्ले मोडके नांगर.

नितळ उदक भरुन धांवत्यो न्हंयो, न्हंयेकाठार चरपी गायो.

तांबडे गुलाब तकलेर घेवन आड्डूपी कोंबें.

पयस शेंतानीं उबे केल्ले लायटी खांबें.

खंय सदाशिवगड, खंय करमलघाट.

खंय दोंगर खणून केल्ली वाट.

खंय न्हंयेर बांदिल्ले लांबचे लांब पूल

खंय दोंगर पोखरुपी रेल्वे रुळ.

खंय मळबांत जगलूपी जोगूल

खंय रस्त्यार फ़ोंडात घालपी फ़ोणकूल

खंय मदीं भांग काडिल्ली तेऱ्यां रानां.

खंय माडयेचे गळे आवळूपी शेऱ्या पानां.

खंय मोडक्या घराचेर आशिल्ले फ़ूटके नळे

खंय निक्तेच वयर सरपी अळम्या कळे.

खंय शेतांत सारें घालपी शेतकरी

खंय वारें घेवन धांवपी पावसा सरी.

खंय आडसाक रावपी सवणीं – पाखरां

खंय धोपरां बूडोवपी कामेऱ्यां.

खंय नळ्यावेल्यान गळपी पांवळ्यो

वाटेर झाडाच्यो हय न्हय शो सावळ्यो

कोण लाकडा भोऱ्या भानगडींत, कोण तांबयो घेवन गडबडींत

खंय म्हसरांची फ़ाट चाटपी कावळे, बगळे

खंय पावसान थूय थूय नाचपी मोर सवळे.

खंय शेतांय बी अर्दीं बूडिल्लीं, खंय वाटेर गोरवां शेणिल्लीं

खंय मोडिल्ल्या झाडाच्यो फ़ळयो लावन, दोन घरां जोडिल्लीं

खंय पयस उडून गेल्ले शिमीटाचे पत्रे

खंय वाऱ्यार उडयल्लें जेवपी कूत्रे.

खंय दोंगरावेल्यान उदकावांगडा फ़ातरुय गडगडटाले

खंय आत्तां गरयल्लें ताजें नूस्तें पाटल्यान फ़डफ़डटालें.

खंय ट्रकाच्या टायरांनी उदक भरिल्लें

खंय फ़ातराचेर जोडप्यांनी नाव कोरायल्लें.

खंय धूवटान पांघरुण घातिल्ल्यो दोंगुल्ल्यो

खंय बिळान धांवपी ल्हान ल्हान जांगुल्ल्यो.

खंय ट्रक चडटेर बंद पडिल्ले

तर कांय दरेंत शेवटावल्ले.

धूवटांतल्यान लायटी पेटोवन येवपी गाडयो

खंय माडाच्या खांद्यार न्हिदपी माडयो.

खंय निक्तिच येवपी कोंवळी हिरवळ, तर खंय झाडां मारुन केल्ले बोडके दोंगर.

ह्या देखण्या देखाव्याकलागून निसर्गाची सुंदरताय कशी आसता हें आमी अणभवलें. गाडयेंत भितर हिन्दी संगीत, भायलो देखावो, ते खेरीज पावसाची किरकिर, आमगेलो बोवाळ आनी मदींच गडगडपी मळब, ह्या सगळ्यांचो एक वेगळोच ’Audio – Visual Effect’ आमी अणभवलो.

जोग फ़ॉल्स होन्नावरच्यान ६१ कीलोमीटराचेर आसा आनी हो रस्तो जसो जोग फ़ॉल्साक लागीं पावता, तशें मनातल्या उमेदीक आनींक उफ़ाळे येतात. ह्या घाटातलो रस्तो म्हळ्यार, सामको अरुंद आनी झाडापेडां मदल्यान वचपी. रस्त्यार धूकें इतकें आसता की मळबांतल्यान प्रवास केल्लेवरी दिसता आनी फ़ूडें रस्तो आसा काय ना हें चलोवप्याक कळपाक कठीण वता. रस्त्यावेल्यान दिसपी पयस पयसचे दोंगर, आनी थंयच्यान नदरेक पडपी वेगवेगळे धबधबे मनाक न्हाणयतात. रस्त्यावेलीं वळणां कितले डिग्रीची आसत, हाचो विचार करू नजो. घूंवन घूंवन आमी थंयच पावतात काय कितें अशें एकएकदां दिसूंक लागता. दोंगरावेल्यान बागवल्ल्या झाडांक लागून वाटेर बरोच काळोख आसता, ताकालागून बोगद्यातल्यान गेल्ल्याभशेन दिसता. ‘Jog Falls’ पावच्याआदीं २ किलोमीटर पयलीं एक न्हंय लागता आनी तीच न्हंय उपरांत दोंगरावेल्यान ‘Jog Falls’ म्हूण रकता.

हांगा पर्यटकांक, धबधबो पळोवपाक एकावटेन वेवस्थित शिमीटान बांदून काडलां, तेशिवाय हॉटेलां आनी लॉजिंगूय बी आसा.जोग फ़ॉल्स, पावसाच्या दिसांनी पळोवपाची उमेद वेगळीच आसता, अशें म्हणटात, पूण चडूच धूकें आसत जाल्यार कांयच नदरेक पडना.दोळ्यांमुखार धवेंच दिश्टी पडटा, ताकालागून आपूण कूड्डो बी जाला काय कितें अशें एका खिणाक दिसून वता. जोग फ़ॉल्स चें हें थंड थळ पळोवन आमी मूरडेश्वराच्या वाटेक लागले.

मुरडेश्वराक एक व्हडली शंकराची मुर्त आसा, पूण तांतूत आनी कितें पळोवपाचें अशें म्हज्या मनांत आयलें. जशी आमची ‘Qualis’ मुरडेश्वराक पांवक आयली, तेन्ना भायल्यान दिसपी ती भव्य दिव्य अशी शंकराची मूर्त पळोवन म्हजें काळीज ‘Qualis’ सा परस फ़ांस धांवक लागलें. ती मूर्त आनी ताज्यापरस उंच, मळबाक हात तेंकोवपी म्हाद्वार पळोवन आमचे सगळ्यांचे दोळे थंयच घट जाले.

मुरडेश्वराक पावन ती मूर्त खरेंच केदी मोटी आसा हाजी जाणवीकाय जाली. म्हज्या एका इश्टान म्हळें लेगीत, “ ही मूर्त उठून चलूंक लागत जाल्यार खंय पावतली न्हंय ?” खरेंच इतलीं जिवंतपणा ते मुर्तेंत दिसतालीं. गळ्यांत घातिल्लो सोरोप खावंक आयिल्लेवरी दिसतालो. पोंदा आशिल्लें शिंवाचें कातडें लेगीत खरेचशें दिसतालें. म्हाद्वाराचेर वयरमेरेंत कोरायल्ल्या मूर्तेक पळोवन थंयच्या कारागिरांचे कौतुक दिसतालें कडेनूच अर्जून – श्रीकृष्णाचो रथ उबारिल्लो.

पूण चडूच पावस आशिल्लेकारणान, आमी थंयच्यान रोकडेच सटकले. मुरडेश्वर ते गोंय मेरेनचो रस्तो पावसान व्हांवन गेला आनी ताकालागून, आमी गाडयेतल्यान वताले तेन्ना आमी छ्त्रपती शिवाजी महाराजाच्या काळातले मावळे काय दिसताले. घोड्यार बसून धाविल्लेवरी, आमची ‘Qualis’ धांवताली. म्हगेले बाकिचे गडी, एका हातान तलवार धरिल्लेवरी मोबायल घेवन बशिल्ले.

पांवसातलो हो प्रवास, अचकित जरी आसलो तरी चकीत करपी आशिल्लो.

“काय बरो स्वभाव गो तुजो

काय बरें तुजें रुप

कितें तुजें नखरे गो

लजयता म्हाका खूप.

दर दिसा पळोवन तुकां

पिसो गो जालो हांव

सांग गो तुजी आवय आनी बापुय

जायत काय म्हजी मांय आनी मांव.

बेगीन म्हाका जाप दी

दवरुंनाका म्हाका आशेर गो

तुज्याशिवाय कोण ना म्हजो

इतलेंच दवर यादिन गो

विचार करुन जाप दी

सडसडित उलोव नाका

वाटेर केन्नाय मेळों जाल्यार

पोल्यार म्हज्या फ़ुलोवं नाका.”

“सपन तुज्या दोळ्यांतलें पळोवंक

न्हिदेचें कवन घेवन पडलां

हवन म्हज्या कष्टाचें करुन

धगधगत्या उज्यान कडलां.

चिरे बांदून बंदिस्त केल्ल्या बांयवरी

म्हजे भोंवतणी तूंच आसा

मोगाचे झरे फ़ुटून लेगीत

मन म्हजें खदुळूच आसा.”

“पावलांकणकणीं तुजी याद येताली

तेन्ना हांवेच तुकां Propose केल्लें

तोंडार तुवें ना म्हणून

तोंड म्हजें काळेंच केल्लें.

आतां हांव उलयना जाल्यार

तूं म्हजेकडें कित्याक उलयता?

म्हजी तुकां गरज ना जाल्यार

कित्याक म्हांका भुलयता?

तोडले सगळे संबंद तुवें

आनी विस्वासूय म्हजो मोडला

वाट तुजी पळोवन पळोवन

हांवे उदक तुजेर सोडलां.”

“पयलीं पत्रां तरी बरयतालें

आतां तींय सोडलीं

इतली बरी संवय

तुवें कित्याक गो मोडली?

चीट तुजी येतकच

पयस दोंगरार वचून वाचतालों

पावस आयिल्लेवरी

मोराभशेन नाचतालों.

Post – Office कशें म्हजें घर

तुज्याच पत्रांनी भरिल्लें

तेन्नाच हांवेय बी

काळीज तुजें चोरील्लें”

खरेंच बऱ्यान वांटावलो

SE- COMP हे क्लासींत वर्स २००४ न हांवे पावल दवरलें. इतल्या हुशार भुरग्यांमदीं म्हाकाच तो सीट मेंळप, म्हणजे म्हजें नशीब खरेंच बरें आसा हें हांव जाणाआशिल्लो. ते क्लासीतलों पयलो दिस. सगळ्या अनवळख्यांक जाणून घेवप ही उत्सुकताय मनांत आशिल्ली आनी म्हणूनूच पयल्याच दिसा, नवे चकचकित कपडे घालून हांव कॉलेजीच्या गॅलरीन साडे आठांक सुमार हाजीर आशिल्लो.

साडे आंठ जावन ५-१० मिनटां जाल्लीं. आतां बस येतली, भुरगी देवतलीं आनी हांव तांचेकडे उलयतलों, अशें चित्ताआसतनाच एक गाडी आयली आनी गाडयेतल्यान तें देंवलें.

ताजें तें रुप पळोवन, रातीच्या वेळार गाडयेच्या लायटीन ससो दिपकावता तसो हांव दिपकांवलो. ताज्यान जाल्ले बदल, खरेंच कोणाचेंय दोळे दिपकावपासारकेच आशिल्ले.

ताणें आज खूब तेंपान चुडीदार घातिल्लो. मातये रंगाच्या चुडीदाराचेर, ताणें खांवची पानाच्या रंगाची ओडणीं घेतिल्ली. गुलाबाच्या पाकळ्यांभशेन आपणाल्या ओठांचेर ताणें लिपस्टीक सारयल्ली, करमळेच्या तळ्यांतल्या साळकाभशेन गुलाबीच. थंयच्यान नदरेक पडपी रेल्वे स्टेशनाचेर उबी आशिल्ल्या रेल्वेच्या इंजिनातल्यान भायर सरपी धुंगरापरस तागेल्या दोळ्यांक लायिल्लें काजळ कितलेंशेंच काळसर आशिल्लें. कानांतूय पाचूचे खडे चकचकताले. ताज्या ओठांसकयल आशिल्ल्या तिळाक पळोवन, कमळांतलें म्होंव चाखूंक बशिल्ल्या भुंगुल्ल्याची याद जाताली. सांजेवेळार दोंनी दोंगरामदीं सुर्य अस्तंता तशी तांबडीच तिकली ताणें आपणाल्या भुंवयांमदीं लायिल्ली. ताचे दोळे रातच्या चकचकपी काजूल्याभशेन चकचकताले. हरशींची केंसाची शेंणकी सोडून ताणें आज विणी घातिल्ली आनी पोताक तांबडें रीबीन बांदून मदीं सोनचाफ़्याचें फ़ूल खोयिल्लें. हाताचेर तांबडीच रंगिल्ली मेथी आनी पांचवीच कांचेची कांकणां ताणें घातिल्ल्या चुडीदाराबरबर सर्त करतालीं. ताणें ताच्या दसणीच्या ताळ्यासारक्या लांब बोटाच्या नाखटांक तांबडें कुटेक्स लावन दसण कशी सजयल्ली. पायांत घातिल्ल्या पायजणांक पळोवन बाकिबाबाल्या कवितेची याद जाताली.

हें सगळें हांव बारकायेन पळयता आसतनाच ताणें म्हजेर नदर मारली आनी तें मुमुरखें हासलें. म्हज्या फ़ाटल्यान आनीक कोणूच नाशिल्लो आनी तागेलें हाशें म्हज्याचखातीर आशिल्लें हाजी जाणवीकाय जावन हांव खोशी जालों. हळू हळू माजराभशेन पावलां घालत तें म्हजेसरीं आयलें आनी म्हजेकडेन उलोवंक लागलें. कोळशाच्या खाणींत हिरों सांपडप, म्हणजे कोळशाचेंय नशीब तितकेंच बरें आसूंक फ़ावं.

तागेलें हांसप, उलोवप, हांतून हांव सामको भारावन गेलो आनी हांव ताज्या मोगान पडलो. एद्या व्हडल्या टायटॅनीक सारक्या बोटीक बर्फ़ाच्या दोंगरानी बुराक केलो, तसोच ताज्या हांशान, उलोवपान म्हज्या काळजाक बुराक केलो आनी हांव बूडूंक लागलो. सुंदरतायेच्या म्हासागरान हांव खंयच्या खंय नाच जालो.

तें म्हजेकडेन जे तरेन उलयतालें ताजो तर्क काडत जाल्यार तेंय बी म्हज्या मोगान पडलें काय कितें अशें म्हांका दिसूंक लागलें आनी म्हाकांय तेंच जाय आशिल्लें. हळू हळू तेंय म्हजेलागी आयलें, म्हजो हात धरलो आनी म्हांका तें propose करतलें इतल्यान…..

सगळें बरे तरेन चल्लां आसतनाच मदींच म्हाका म्हज्या इश्टान उठयलो. साकरन्हिदेतल्यान आनी तेंय बी म्होंवासारकें मधुर सपन पळोवन उठिल्ल्यान हांव ताजेर तिडकलो. पूण हांव क्लासींत आसा हाजी जाणवीकाय जावन, हांव सावचीत जालों आनी इश्टाचे आभार मानले.

पूण खरें सांगू? हांव खरेंच बऱ्यान वांटावलो, व्हडलें लूकसान जावू नाशिल्लें. आमचे टिचरीन निक्तोच Attendance Sheet उघडिल्लो.

“काळजातलीं उतरां

चाळणींत घालून वेचुंक सोदतालों

एकूय उतर म्हाका मेंळेंना

सगळ्यांचो कोयरुच जालो.

खंय काळजातलीं मोनी उतरां

खंय ओठांवयली फ़ाल्तू बडबड

जीबेच्यानूय उखलूंक जायना

कित्याक तीं इतलीं जड?

ओठांवेलें हाशें फ़ुलोवन

काळजान रडप

अजून समजना

कित्याक हीं नाटकां करप.”

“दर खिणाक सपन तुगेलें

काळीज म्हगेलें पोखरता

खिणाखिणाक याद येवन

बोगद्याभशेन कोसळटा.

मायनींभशेन काळीज म्हगेलें

मेळटा थंय तू खणत गेलें

मोग म्हगेलो सोदीत सोदीत

भितर भितर शेंणत गेलें.

माचयेभशेन काळीज म्हगेलें

पाय दिवन माड्डयत गेलें

लोकांमुखार पड्डो उघडून

पायापोंदा चिड्डीत गेलें.

काळीज म्हगेलें झऱ्याभशेन

मोगान तुगेल्या व्हांवत गेलें

जंय जंय वाट मेळटा

थंय थंय धांवत गेलें.”

“तुं म्हज्याबरोबर अशेतरेन राव

कि म्हाका आनी तुका कोण पयस करुंक पावचोना

म्हजें काळीज एक घर, फ़क्त तुज्याचखातीर

तातूंत म्हाका सुद्धां जागो मेळचोना.”

“म्हाड्डोळच्यो जायो हाडटा गो तुकां

पयलीं म्हजो पगार जांवनी

तितलेंम्हणसर तरी

म्हांका चार गोठे सुखान खांवनीं.

राणयेभशेन पोसुंक तुकां

इतलें खंय गो हांव जोडटां?

आबोलें तुकां हाडून दितां

जायो खंय गो परवडटा?

थोडोच तेंप धीर धर

आमचेय येतले भांगरादिस

मागीर सदांच तुकां जायांपूडो

आनी एक एक फ़ितीस.”

“Let the technology get so advanced,

That, Human Xerox machines arrive,

So that I could take one copy of yours

& keep it for my life.”

“आज शिकतलों, फ़ाल्यां शिकतलों

म्हणत अशेच दिस गेले

Exam लागीं पावली आनी

Backआचेर back पडले.

Engineering कॉलेजींत

जीण म्हजी विटल्या

सदां सदां Lecture आयकून

कानूय बी किटल्या.

नाका नाका शें दिसता सगळें

आवड कसलीच उरुंक ना

Job मेळना म्हणून

शिकपाची उमेद मात मरुंक ना.”

“वाट बघत राहीन

तू येशील अशी आशा आहे

तू माझी, मी तूझा

हीच एक भाषा आहे.”

भांगराकाळ

“एक शेंत

ते शेतांत मदीं व्हाळ

आनी व्हाळांत दिसपी तें सुर्यबिंब

गूणे शेवटावन

व्हाळांतलें उदक आंगार उसळांवन

भिजतां हांव ओलो चिंब

आलतडीं मेंरेर balance करीत चल्लां हांव

सकयल जळू तीर धरून रावल्यात

पलतडीं पेरीसकयल इश्ट म्हगेले

किर धरुंक बसल्यात.

दोंगरापोंदा वचपी सुर्या

पांचवेंचार शेंत आनी हो व्हाळ

हीच म्हजी जीण आनी होच जीणेंतलो भांगराकाळ.”

काव्यात्मक अहवाल

शिवरात्रीनिमित्त I.C.C. च्या स्नेहसम्मेलनास लिहिलेला अहवाल – ६ मार्च २००८

सुस्वागतम्‌,

नमस्कार, मी वर्धन कामत, Independent Cricket Club च्या वतीने आपलं सर्वांच करतो स्वागत. अन्‌, अहवाल वाचायला सुरुवात करतो, माझ्यापुढे असलेल्या श्री वेताळेश्वराचे आशिर्वाद मागत.

मित्रांनो, दरवर्षी शिवरात्रीला आम्हांला

सांगावं लागतं तुम्हांला

गेल्या वर्षभरात आम्ही काय काय केलं

काय काय मिळवलं अन्‌ काय काय गमावलं.

आम्ही आमची जबाबदारीच समजतो, सांगणे तुम्हांला

कुठं, कधी आणि काय झालं?

किती आम्ही घेतले परिश्रम आणि काय काय पेललं.

बरंच काही आहे सांगण्यासारखं ह्या अहवालात, कारण भरपूर आहे यादी

तरीपण तुम्हांला आणखीन काही सांगायचंय त्याहूनही आधी.

मित्रांनो, सांगावसं वाटतं तुम्हांला,

बक्षिस वितरण समारोह संपन्न झाल्यावर, रंगणार आहे इथे बरेचसे कार्यक्रम.

तेव्हा, तुम्ही कूठेही जाऊ नये, बसून रहावे, ही विनंती आहे नम्र.

रंगणार आहे इकडे डॉ. अजय वैद्य यांचं ’केशवसुत ते कुसुमाग्रज’.

रंगणार आहे इकडे आमच्या बालकलाकारांची धमाल विनोदी ’भांगराची कोंबडी’

रंगणार आहे इकडे आमची सादर होणारी एकांकिका ’खेळ मांडियेला’.

पण आश्चर्याची गोष्ट सांगू का?

तुम्हांला मिळणार नाही बटाटवडा अन्‌ चहाचा पेला.

मित्रांनो, अहवाल वाचण्यापूर्वी तुम्हांला करुन देतो ओळख यंदाच्या कार्यकारी समितीची.

विनंती आहे, तुम्ही टाळ्या वाजवून प्रशंसा करावी ह्या कष्टकरी कमिटीची.

नेमणूक झाली श्री अरविंद वेलिंगकर ह्यांची क्लबच्या अध्यक्षपदी.

आणि श्री गजानन प्रभु गांवकर निवडले गेले क्लबचे सेक्रेटरी.

श्री विजयकुमार कामत झाले क्लबचे खजिनदार, आणि

सांस्कृतिक विभागाचे प्रमुख श्री रामकृष्ण वेलिंगकर.

सांस्कृतिक, क्रिडा अशा विविध विभागात, विभागले गेले क्लबचे इतर सदस्य आणि पदाधिकारी, ह्यांच्याच मार्गदर्शनाखाली.

आणि क्लबच्या कार्याला चालना देण्यासाठी यशस्वी वर्षाची सुरुवात झाली.

सदस्यांची विभागणी झाल्यानंतर आम्ही हातात घेतले अनेक उपक्रम

आयोजन केलं विविध स्पर्धांचं, आणि इतर यशस्वी कार्यक्रम.

रसिक हो, आज आम्ही Independent Cricket Club चा ४२ वा वर्धापनदिन साजरा करतोय

त्यानिमित्त आमच्या गावातील ज्येष्ठ नागरिकाचा सत्कार करतोय.

आज सत्कार होणार आहे, आमच्याच गावातील ज्येष्ठ शिक्षक, श्री केरकर सर ह्यांचा.

त्यानंतर गौरव होणार आहे १०वीत आणि १२वीत चांगल्या गुणांनी उत्तीर्ण झालेल्या विद्यार्थ्यांचा.

मित्रांनो, आपण चतुर्थीला, दिवाळीला, किंवा भाऊबीजेला मिठाई देत असतो, घेत असतो

पण स्वातंत्र्यदिवशी शाळेतील मुलांना मिठाई वाटणारा Independent Cricket Club एकच असतो.

Independent Cricket Club ने Independence Day च्या शुभमुहुर्तावर आपल्या कार्याला सुरुवात केली.

१५ ऑगस्ट २००७ म्हणजे स्वातंत्र्यदिनी आम्ही वेलिंगमध्ये जणू दिवाळीच मनवली.

भारत स्वतंत्र होऊन ६० वर्ष पूर्ण झाली आणि दरवर्षीप्रमाणे यंदाही, आम्ही वेलिंग व खाजन शाळेतील विद्यार्थ्यांना मिठाई वाटली.

मित्र हो, तुम्ही नारळ फ़ोडण्याचा प्रयत्न केलाय का कधी?

मला नाही वाटत, निदान तरुण वर्ग तरी…..

बरोबर, नारळफ़ोड स्पर्धा, घडवून आणली होती आमच्याच सदस्यांनी

जेव्हा नरकासूर थैमान माजवत होते गोव्यात इतर ठिकाणी.

दिपावलीनिमित्त, Independent Cricket Club आयोजित

होती नारळफ़ोड स्पर्धा, वेलिंगपूर्ती मर्यादित.

मित्रांनो, खरंच सांगतो,

ह्या अनोख्या स्पर्धेत, ज्येष्ठ नागरीक आणि तरुण होते एकमेकांचे प्रतिस्पर्धी

नारळच नारळ फ़ोडले होते ह्या लोकांच्या अफ़ाट गर्दीत.

तद्‌नंतर मित्रांनो, इकडे वेताळेश्वर कालोत्सवानिमित्त

आम्ही, अखिल गोमंतकिय आकाशकंदिल स्पर्धा आयोजित केली.

जिकडे, गोव्याच्या कानाकोपऱ्यातील कलाकारांनी आपली उपस्थिती लावली.

मोठ्या संख्येने हजर होते प्रेक्षकगणही ही अनोखी स्पर्धा पहायला

दूरवरुन आलेल्या कलाकारांचं आणि कंदिलांचं कौतुक करायला.

मित्रांनो, त्या रात्री कमी नव्हती गोव्याबाहेरून आलेल्या प्रेक्षकांची

ज्यांनी इच्छा दर्शवली होती, आकाशातून आणलेल्या दिव्यांना विकत घेण्याची.

नंतर होतं सरस्वतीपुजन, त्यानिमित्त पण काही स्पर्धांचं आयोजन.

रसिक हो, आपल्या वेलिंग शाळेत सरस्वतीपुजनानिमित्त असतात भरगच्च कार्यक्रम.

किर्तनं असतात, भजनं पण असतात, असतात इथल्या शाळेतील मुलांसाठी भरपूर स्पर्धा

तेव्हा, आम्ही आयोजित करतो एक स्पर्धा, खास महिलाकर्ता

जिथे गावातील महिला दाखवितात आपलं कर्तूत्व

आमच्या ह्या स्पर्धेत, ’एक चिमुट एक वर्तुळ’.

मंडळी, ’दसरा पहायचा तर तो पेडण्यालाच’ अशी अनेकांची समजूत असते.

पण इथला दसरा तुम्ही कधी अनुभवलाय का?

नृसिंह, वेताळ आणि शांतादूर्गेचं मिलन होतं

तिथं सोनं कधी तुम्ही लुटलंय का?

ह्या देवतांच्या पालख्या, प्रत्यक्ष आपल्या बोटावर पेलण्याचा आनंद कधी घेतलाय का?

ह्या आनंदोत्सवात अधिकच भर पडावी म्हणून

क्लबने केली होती फ़टाक्यांची आतषबाजी आणि विद्युत रोषणाई.

मित्रांनो,

सांस्कृतिक विभागात आणखीन ब़ऱ्याच घडामोडी आहेत. त्यांची नोंद सुध्दा आहेच पुढे.

पण, तत्पूर्वी आपण लक्ष देऊया क्रिडा विभागावर थोडे.

रसिक हो,

क्लबच्या नावामध्येच “Cricket” हा शब्द असल्यामुळे आम्ही ही स्पर्धा करतोच करतो.

आणि बहूतेक वेळा आमचाच संघ इकडे विजयी ठरतो.

यंदाच्या वर्षी, अखिल गोमंतकिय टॅनिस बॉल क्रिकेट स्पर्धा दोन वेळा आयोजित केली गेली.

तर २४ संघापूर्ती मर्यादीत अखिल गोमंतकिय सीझन बॉल क्रिकेट स्पर्धा अभियांत्रीकी मैदानावर खेळवण्यात आली.

यंदा ह्या स्पर्धेच्या उद्‍घाटन प्रसंगी आम्हांला लाभले होते डॉ. अनिल देसाई.

आणि नंतर खेळवण्यात आलेल्या क्लबच्या वयस्क आणि कनिष्ठ गटातील सामन्यात कनिष्ठ झाले होते विजयी.

त्यानंतर होतं आयोजन, वर्षातल्या सर्वात मोठ्या “Event “ चं.

हे संयोजन होतं ८ जानेवारी २००८ ते १३ जानेवारी२००८ अशा भव्य सहा दिवसांचं.

“ श्री वेताळेश्वर करंडक मराठी एकांकिका स्पर्धा”

अखिल भारतीय मराठी भाषा प्रांतापूर्ती मर्यादीत अशी एकांकिका स्पर्धा पहिल्यांदाच ’Independent Cricket Club’ ने श्री वेताळेश्वराच्या सभागृहात घडवून आणली.

आणि हे केवळ शक्य झालं, ते नृसिंह, वेताळेश्वर आणि शांतादुर्गेच्या कृपेनं,जेव्हा इथल्या समितीनं आम्हांला पाहिजे ती मदत दिली.

देसाई प्रतिष्ठान आणि डॉ. अनिल देसाई यांची बहुमुल्य अशी मदत आम्हांला लाभली.

अन्‍ १०० टक्क्याहून अधिक असं यश आम्ही मिळवलं जेव्हा दर दिवशी ७०० ते ८०० कलाप्रेमींनी आपली उपस्थिती लावली.

सादर होणऱ्या प्रत्येक एकांकिकेचा आनंद आपण लूटावा, म्हणून अल्पोपहाराची व्यवस्था केली होती.

प्रत्येकाला बटाटवडा आणि एक कप चहा दिली होती.

ह्या संपूर्ण सहा दिवसांच्या कार्यक्रमात क्लबच्या सर्व सदस्यांचं काम प्रशंसनीय होतं.

आणि प्रथमच आयोजिलेल्या स्पर्धेत सहभागी झालेल्या संस्थांनी पूढच्या स्पर्धेसाठी आपलं नाव निश्चित केलं होतं.

मित्र हो, इथे सहभागी झालेल्या प्रत्येक संस्थेनं जाताना आम्हांला सांगितलं, कि इथले प्रेक्षकगण आहे फ़ारच छान.

कोण जिंकेल याची आम्हांला परवा नाही, ह्या प्रेक्षकांसमोर “Perform” करायला संधी मिळाली हाच आहे आमचा सन्मान.

रसिक हो, आपणच आपल्या उपस्थितीनं रंगवले होते ते सहा दिवस भव्य

अन्‍ शेवटच्या दिवशी ऐकलं होतं श्री अवधूत कामत यांचं काव्य.

मित्र हो, इथंच आपल्याला बहूमान मिळाला बघायला श्री दयानंद भगत यांचा सत्कार

आजवर ठरलेले, गोव्यातील सर्वश्रेष्ठ चित्रकार.

ह्या स्पर्धेच्या उद्‍घाटन सोहळ्याला आम्हांला लाभले होते ज्येष्ठ साहित्यीक श्री विष्णु सुर्या वाघ आणि गोवा सांस्कृतिक व कला संचालनालयाचे श्री प्रसाद लोलयेंकार.

मंडळी, यंदाच्या “Twenty Twenty World Cup “ चा आनंद सर्वांनी एकत्रित लूटावा म्हणून क्लबच्या” Building” मध्ये आम्ही मोठी “ T.V.” लावली होती.

आणि “World Champion “ झाल्यावर फ़ोंडा तालुक्यात ढोल ताशांवर विजयी मिरवणूक पण काढली होती.

रसिकहो, आम्ही आयोजित केलेल्या कार्यक्रमांचा आपण आढावा घेतला.

आता वळूया, जिथे आम्ही आमचा सहभाग दाखविला.

मित्र हो,

आम्ही दररोज “ T.V.“वर बघत असतो, कोणावर आलेली खेळाची बंदी तर कोणासाठी कोणाचा खेळायला नकार.

इकडे मात्र उलटंच आहे सारं

चक्क आमच्या खेळाडूनींच माझ्याशी “Volleyball Game “ न बघण्याचा केला आहे करार.

“ Tournament“ बघायला पूर्वी जायचो मी म्हार्दोळ, प्रियोळला माझ्या “ Activa“ वर होऊन स्वार.

पण, त्यांनी आता धमकीच दिलीय, वर्धन, तू येऊच नकोस, तू आलास तर आमची नक्कीच आहे हार.

मी पण आता जातच नाही, का त्यांना मैदानावर उगीच माझा भार?

देव जाणे हे कोडं कसलं, तेव्हापासून ते जिंकत आहे वारंवार.

खरंच, आमच्या “ Volleyball“ पटूंनी पटकावलंय ४ वेळा विजेतेपद.

४ वेळा ठरलो आम्ही उपविजेते आणि ३ वेळा उपांत्यफ़ेरीपर्यंत मजल मारली.

मघाशी सांगितल्याप्रमाणे “Tennis Ball “ क्रिकेटमध्ये ठरला आमचा संघ विजेता आणि पटकावलं एकदा उपविजेतेपद आणि सीझनबॉल स्पर्धेमध्ये उपांत्यफ़ेरीपर्यंत मजल मारली.

Folk Dance, अस्नोडा येथे लोकनृत्य स्पर्धेत आमच्या बालकलाकरांनी किर्ती दाखविली

आणि उत्तेजनार्थ बक्षिस घेत लोकांची वाहवा मिळविली.

कला अकादमी, तसेच गोव्यात इतर ठिकाणी आम्ही घुमट आरती स्पर्धेत सहभाग दाखवला

तिथे, आदर्श प्रभु गांवकर ह्या आमच्या बालकलाकाराला वैयक्तिक पुरस्कार प्राप्त झाला.

मित्रांनो, आम्ही आयोजित केलेली एकांकिका स्पर्धा पाहून आमच्याही सदस्यांना स्फ़ूर्ती आली.

आणि ’खेळ मांडियेला’ ही एकांकिका धारगळ आणि डोंगरी येथे स्पर्धेसाठी सादर केली

एवढं बोलून हा अहवाल संपवतो

आणि रंगमंचाचा ताबा घेण्यासाठी श्री गजानन प्रभु गांवकरना बोलावतो.

– धन्यवाद.

“आठवतंय?

तेव्हा तुझ्या डोळ्यातून

तरळणारे अश्रू?

मान्य आहे

मी आवरु शकलो नाही

पण त्यानंतर,

मी सुध्दा

स्वतःला सावरु शकलो नाही”