वेलिंग ते मुरडेश्वर
अचकित आखिल्लो बेत आनी अचकित तयार जाल्ले गडी, हांच्यानेटार घडील्ल्या बारीकशा प्रवासाचें खाशेंलेंपण…..
आषाढ म्हयन्यांतलो मळब फ़ूटून पडपी पावस आनी दोळ्यांक तानेवपी भुंयेचेर जाल्ले तरेकवार देखाव हांच्या सांगातान आनी कुशीतल्यान धांवपी रेल्वे रुळाच्या हातांत हात घालून, मदीं मदींच खड्डे पडिल्ल्या रस्त्यावयल्यान ‘Jog Falls’ च्या दिकेन आमची ‘Qualis’ धांवताली.खिणाखिणाक आपणालें रुप बदलूपी भूंय दोळ्यांची तान आनीकूय वाडयताली.
खंय उदकाचे कोंड, तर खंय व्हांवत्या न्हंयेचें पाट.
खंय पांचवीचार शेतां, तर खंय कुळागर आनी भाट.
खंय उबार ताड, खंय उंच उंच धोलपी माड.
खंय केळीचे गबे, खंय नाक आपटूपी धबधबे.
दोंगरावेले भिश्णावपी फ़ातर
खंय शेतान मुंगरील्ले मोडके नांगर.
नितळ उदक भरुन धांवत्यो न्हंयो, न्हंयेकाठार चरपी गायो.
तांबडे गुलाब तकलेर घेवन आड्डूपी कोंबें.
पयस शेंतानीं उबे केल्ले लायटी खांबें.
खंय सदाशिवगड, खंय करमलघाट.
खंय दोंगर खणून केल्ली वाट.
खंय न्हंयेर बांदिल्ले लांबचे लांब पूल
खंय दोंगर पोखरुपी रेल्वे रुळ.
खंय मळबांत जगलूपी जोगूल
खंय रस्त्यार फ़ोंडात घालपी फ़ोणकूल
खंय मदीं भांग काडिल्ली तेऱ्यां रानां.
खंय माडयेचे गळे आवळूपी शेऱ्या पानां.
खंय मोडक्या घराचेर आशिल्ले फ़ूटके नळे
खंय निक्तेच वयर सरपी अळम्या कळे.
खंय शेतांत सारें घालपी शेतकरी
खंय वारें घेवन धांवपी पावसा सरी.
खंय आडसाक रावपी सवणीं – पाखरां
खंय धोपरां बूडोवपी कामेऱ्यां.
खंय नळ्यावेल्यान गळपी पांवळ्यो
वाटेर झाडाच्यो हय न्हय शो सावळ्यो
कोण लाकडा भोऱ्या भानगडींत, कोण तांबयो घेवन गडबडींत
खंय म्हसरांची फ़ाट चाटपी कावळे, बगळे
खंय पावसान थूय थूय नाचपी मोर सवळे.
खंय शेतांय बी अर्दीं बूडिल्लीं, खंय वाटेर गोरवां शेणिल्लीं
खंय मोडिल्ल्या झाडाच्यो फ़ळयो लावन, दोन घरां जोडिल्लीं
खंय पयस उडून गेल्ले शिमीटाचे पत्रे
खंय वाऱ्यार उडयल्लें जेवपी कूत्रे.
खंय दोंगरावेल्यान उदकावांगडा फ़ातरुय गडगडटाले
खंय आत्तां गरयल्लें ताजें नूस्तें पाटल्यान फ़डफ़डटालें.
खंय ट्रकाच्या टायरांनी उदक भरिल्लें
खंय फ़ातराचेर जोडप्यांनी नाव कोरायल्लें.
खंय धूवटान पांघरुण घातिल्ल्यो दोंगुल्ल्यो
खंय बिळान धांवपी ल्हान ल्हान जांगुल्ल्यो.
खंय ट्रक चडटेर बंद पडिल्ले
तर कांय दरेंत शेवटावल्ले.
धूवटांतल्यान लायटी पेटोवन येवपी गाडयो
खंय माडाच्या खांद्यार न्हिदपी माडयो.
खंय निक्तिच येवपी कोंवळी हिरवळ, तर खंय झाडां मारुन केल्ले बोडके दोंगर.
ह्या देखण्या देखाव्याकलागून निसर्गाची सुंदरताय कशी आसता हें आमी अणभवलें. गाडयेंत भितर हिन्दी संगीत, भायलो देखावो, ते खेरीज पावसाची किरकिर, आमगेलो बोवाळ आनी मदींच गडगडपी मळब, ह्या सगळ्यांचो एक वेगळोच ’Audio – Visual Effect’ आमी अणभवलो.
जोग फ़ॉल्स होन्नावरच्यान ६१ कीलोमीटराचेर आसा आनी हो रस्तो जसो जोग फ़ॉल्साक लागीं पावता, तशें मनातल्या उमेदीक आनींक उफ़ाळे येतात. ह्या घाटातलो रस्तो म्हळ्यार, सामको अरुंद आनी झाडापेडां मदल्यान वचपी. रस्त्यार धूकें इतकें आसता की मळबांतल्यान प्रवास केल्लेवरी दिसता आनी फ़ूडें रस्तो आसा काय ना हें चलोवप्याक कळपाक कठीण वता. रस्त्यावेल्यान दिसपी पयस पयसचे दोंगर, आनी थंयच्यान नदरेक पडपी वेगवेगळे धबधबे मनाक न्हाणयतात. रस्त्यावेलीं वळणां कितले डिग्रीची आसत, हाचो विचार करू नजो. घूंवन घूंवन आमी थंयच पावतात काय कितें अशें एकएकदां दिसूंक लागता. दोंगरावेल्यान बागवल्ल्या झाडांक लागून वाटेर बरोच काळोख आसता, ताकालागून बोगद्यातल्यान गेल्ल्याभशेन दिसता. ‘Jog Falls’ पावच्याआदीं २ किलोमीटर पयलीं एक न्हंय लागता आनी तीच न्हंय उपरांत दोंगरावेल्यान ‘Jog Falls’ म्हूण रकता.
हांगा पर्यटकांक, धबधबो पळोवपाक एकावटेन वेवस्थित शिमीटान बांदून काडलां, तेशिवाय हॉटेलां आनी लॉजिंगूय बी आसा.जोग फ़ॉल्स, पावसाच्या दिसांनी पळोवपाची उमेद वेगळीच आसता, अशें म्हणटात, पूण चडूच धूकें आसत जाल्यार कांयच नदरेक पडना.दोळ्यांमुखार धवेंच दिश्टी पडटा, ताकालागून आपूण कूड्डो बी जाला काय कितें अशें एका खिणाक दिसून वता. जोग फ़ॉल्स चें हें थंड थळ पळोवन आमी मूरडेश्वराच्या वाटेक लागले.
मुरडेश्वराक एक व्हडली शंकराची मुर्त आसा, पूण तांतूत आनी कितें पळोवपाचें अशें म्हज्या मनांत आयलें. जशी आमची ‘Qualis’ मुरडेश्वराक पांवक आयली, तेन्ना भायल्यान दिसपी ती भव्य दिव्य अशी शंकराची मूर्त पळोवन म्हजें काळीज ‘Qualis’ सा परस फ़ांस धांवक लागलें. ती मूर्त आनी ताज्यापरस उंच, मळबाक हात तेंकोवपी म्हाद्वार पळोवन आमचे सगळ्यांचे दोळे थंयच घट जाले.
मुरडेश्वराक पावन ती मूर्त खरेंच केदी मोटी आसा हाजी जाणवीकाय जाली. म्हज्या एका इश्टान म्हळें लेगीत, “ ही मूर्त उठून चलूंक लागत जाल्यार खंय पावतली न्हंय ?” खरेंच इतलीं जिवंतपणा ते मुर्तेंत दिसतालीं. गळ्यांत घातिल्लो सोरोप खावंक आयिल्लेवरी दिसतालो. पोंदा आशिल्लें शिंवाचें कातडें लेगीत खरेचशें दिसतालें. म्हाद्वाराचेर वयरमेरेंत कोरायल्ल्या मूर्तेक पळोवन थंयच्या कारागिरांचे कौतुक दिसतालें कडेनूच अर्जून – श्रीकृष्णाचो रथ उबारिल्लो.
पूण चडूच पावस आशिल्लेकारणान, आमी थंयच्यान रोकडेच सटकले. मुरडेश्वर ते गोंय मेरेनचो रस्तो पावसान व्हांवन गेला आनी ताकालागून, आमी गाडयेतल्यान वताले तेन्ना आमी छ्त्रपती शिवाजी महाराजाच्या काळातले मावळे काय दिसताले. घोड्यार बसून धाविल्लेवरी, आमची ‘Qualis’ धांवताली. म्हगेले बाकिचे गडी, एका हातान तलवार धरिल्लेवरी मोबायल घेवन बशिल्ले.
पांवसातलो हो प्रवास, अचकित जरी आसलो तरी चकीत करपी आशिल्लो.
सपन 
Leave a comment